Tarihte “Türk” adına ilk kez Çin yıllıklarında rastlanmıştır. “Türkiye” adı ise VI. yüzyıldan itibaren Bizans kaynaklarında Orta Asya için coğrafi bir terim olarak kullanılmıştır.

Türk adının anlamı ile ilgili pek çok araştırma yapılmıştır. Genel olarak Türk adı;

• Çin kaynaklarında “miğfer”,
• Uygur metinlerinde “güç, kuvvet”,
• İran kaynaklarında “güzel insan”,
• Kaşgarlı Mahmut’un “Divan-ı Lügati’t-Türk” adlı eserinde “olgunluk çağı”,
• Ziya Gökalp'e göre “türeli (töreli)",
• Macar tarihçi Vambery'e göre “türemek”,
• Alman Türkolog G. Doerfer'e göre “devlete bağlı halk”

anlamlarında kullanılmış ve belirtilmiştir. Ayrıca tarihçiler Türk kelimesinin “güçlü, kuvvetli, terk edilmiş” gibi anlamları olduğu da belirtilmiştir.